Τὸ Πορτραῖτο Τοῦ Ντόριαν Γκρέι - ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Καλλιτέχνης εἶναι ὁ δημιουργὸς ὡραίων πραγμάτων.
Σκοπὸς τῆς τέχνης εἶναι νὰ ἀποκαλύπτει τὸν ἑαυτὸ της καὶ νὰ κρύβει τὸν καλλιτέχνη.
Κριτικὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ μεταφράσει σὲ ἄλλη μορφὴ ἤ σὲ καινούργιο ὑλικὸ τὴν ἐντύπωση ποὺ τοῦ ἔκαναν τὰ ὡραῖα πράγματα.
Ἡ ὑψηλότερη, ὅπως καὶ ἡ κατώτερη μορφὴ κριτικῆς εἶναι ἕνας τρόπος αὐτοβιογραφίας.
Αὐτοὶ ποὺ βρίσκουν ἄσχημα νοήματα σὲ ὡραῖα πράγματα εἶναι διεφθαρμένοι χωρὶς νὰ εἶναι γοητευτικοί. Αὐτό εἶναι ἐλάττωμα.
Αὐτοὶ ποὺ βρίσκουν ὡραῖα νοήματα σὲ ὡραῖα πράγματα εἶναι οἱ καλλιεργημένοι. Γι’ αὐτοὺς ὑπάρχει ἐλπίδα.
Οἱ ἐκλεκτοί εἶναι ἐκείνοι ποὺ στὰ ὡραῖα πράγματα βρίσκουν μόνο ὀμορφιά.
Δὲν ὑπάρχουν ἠθικὰ καὶ ἀνήθικα βιβλία. Τὰ βιβλία εἶναι ἤ καλογραμμένα ἤ κακογραμμένα. Αὐτὸ εἶναι ὅλο.
Ἡ ἀντιπάθεια τοῦ 19ου αἰώνα γιὰ τὸν Ῥεαλισμὸ εἶναι ἡ ὀργὴ τοῦ Κάλιμπαν* ποὺ βλέπει στὸν καθρέφτη τὸ πρόσωπό του.
Ἡ ἀντιπάθεια τοῦ 19ου αἰώνα γιὰ τὸν Ῥομαντισμὸ εἶναι ἡ ὀργὴ τοῦ Κάλιμπαν ποὺ δὲν βλέπει στὸν καθρέφτη τὸ πρόσωπό του.
Ἡ ἠθικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μέρος τοῦ ὑλικοῦ ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ καλλιτέχνης, ἀλλὰ ἡ ἠθικότητα τῆς τέχνης δὲν εἶναι παρὰ ἡ τέλεια χρήση ἑνὸς μέσου ποὺ δὲν εἶναι τέλειο. Κανένας καλλιτέχνης δὲν θέλει νὰ ἀποδείξει κάτι. Ἀκόμα καὶ τὰ ἀληθινὰ μποροῦν νὰ ἀποδειχτοῦν.
Κανένας καλλιτέχνης δὲν ἔχει ἠθικὲς προτιμήσεις. Ἡ ἠθικὴ προτίμηση εἶναι γιὰ τὸν καλλιτέχνη μιὰ ἀσυγχώρητη ἐπιτήδευση ὕφους.
Κανένας καλλιτέχνης δὲν εἶναι ποτὲ νοσηρὸς. Ὁ καλλιτέχνης μπορεῖ νὰ ἐκφράσει τὰ πάντα.
Ἡ σκέψη καὶ ἡ γλῶσσα εἶναι γιὰ τὸν καλλιτέχνη ἐργαλεῖα τέχνης.
Ἡ κακία καὶ ἡ ἀρετὴ εἶναι γιὰ τὸν καλλιτέχνη ὑλικὸ τέχνης.
Ἁπὸ τὴν ἄποψη τῆς μορφῆς, τὸ ἀρχέτυπο ὅλων τῶν τεχνῶν εἶναι ἡ τέχνη τοῦ μουσικοῦ. Ἀπὸ τὴ σκοπιὰ τοῦ αἰσθήματος, ἀρχέτυπο εἶναι ἡ τέχνη τοῦ ἠθοποιοῦ.
Συνολικὰ ἡ τέχνη εἶναι συγχρόνως ἐπιφάνεια καὶ σύμβολο. Ὅσοι προχωροῦν κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τὸ κάνουν μὲ δικὴ τους εὐθύνη. Ὅσοι διαβάζουν τὸ σύμβολο τὸ κάνουν μὲ δικὴ τους εὐθύνη.
Στὴν πραγματικότητα, ἡ τέχνη καθρεφτίζει τὸ θεατή καὶ ὄχι τὴ ζωή.
Οἱ διάφορες ἀπόψεις πάνω σ’ ἕνα ἔργο τέχνης ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ ἔργο εἶναι καινούργιο, πολυσύνθετο καὶ γεμάτο ζωντάνια.
Ὅταν οἱ κριτικοὶ διαφωνοῦν, ὁ καλλιτέχνης βρίσκεται σὲ συμφωνία μὲ τὸν ἑαυτὸ του.
Μποροῦμε νὰ συγχωρήσουμε ἕναν ἄνθρωπο γιατὶ ἔκανε ἕνα χρήσιμο πράγμα, ἀρκεῖ νὰ μὴν τὸ θαυμάζει. Ἡ μόνη δικαιολογία γιὰ νὰ κάνει κανεῖς ἕνα ἄχρηστο πράγμα εἶναι νὰ τὸ θαυμάζει ἀπεριόριστα.
Ὅλη ἡ τέχνη εἶναι ἐντελῶς ἄχρηστη.
*Κάλιμπαν (Caliban)= Ὁ τερατόμορφος χαρακτήρας στὴν Τρικυμία τοῦ Σαίξπηρ
Oscar Wilde
