Ἰδανικοὶ Αὐτόχειρες - Κ.Γ.Κ.
Ἀκόμα ἕνα τοῦ Καρυωτάκη. Καλὴ ἀνάγνωση.
Ἰδανικοὶ Αὐτόχειρες
Γυρίζουν τὸ κλειδὶ στὴν πόρτα, παίρνουν
τὰ παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ἥσυχα, κι ἔπειτα σέρνουν
γιὰ τελευταία φορὰ τὰ βήματά τους.
Ἦταν ἡ ζωὴ τους, λένε, τραγωδία.
Θεὲ μου, τὸ φριχτὸ γέλιο τῶν ἀνθρώπων,
τὰ δάκρυα, ὁ ἰδρώς, ἡ νοσταλγία
τῶν οὐρανῶν, ἡ ἐρημία τῶν τόπων.
Στέκονται στὸ παράθυρο, κοιτᾶνε
τὰ δέντρα, τὰ παιδιά, πέρα τὴ φύση,
τοὺς μαρμαράδες που σφυροκοπᾶνε,
τὸν ἥλιο ποὺ γιὰ πάντα θέλει δύσει.
Ὅλα τελείωσαν. Τὸ σημείωμα νάτο,
σύντομο, ἁπλό, βαθύ, καθὼς ταιριάζει,
ἀδιαφορία, συγχώρηση γεμᾶτο
γιὰ κεῖνον ποὺ θὰ κλαίει καὶ θὰ διαβάζει.
Βλέπουν τὸν καθρέφτη, βλέπουν τὴν ὥρα,
ῥωτοῦν ἄν εἶναι τρέλα τάχα ἤ λάθος,
«ὅλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πὼς θ’ ἀναβάλουν βέβαιοι κατὰ βάθος.
Κώστας Γ. Καρυωτάκης
